Ir al contenido principal

Reseña: "El patito que nunca llegó a ser cisne"

Título: El patito que nunca llegó a ser cisne
Autor: David Calvo (Celopan)
Editorial: Martínez Roca
Género: Poesia
Año de publicación: 2016
Nº de páginas: 160
Formato: Tapa blanda
ISBN: 978-84-270-4295-7
Sinopsis: Este libro no es prosa. No es normal ni pretende serlo. No es ficción ni llegará a ser poesía. Porque no quiero llevar el peso de ser poeta a mis espaldas, si no puedo a veces siquiera llevar el peso de ser un referente para algunos cuando disto bastante de ser perfecto.

Pero espero que mis poemas, textos y reflexiones te ayuden y te inspiren tanto como lo hicieron conmigo.

Hoy, si te acercas un poco algunas páginas a tu oído, quizás consigas escuchar mi corazón. Y si en ocasiones no lo oyes, es porque está algo roto.

No te prometo que este sea el mejor libro que hayas leído nunca, porque a mí me lo han prometido en demasiadas ocasiones con muchos que he vuelto a dejar en la estantería a la décima página.

Pero espero que, de alguna manera, sientas que tú también eres yo. Que lo que tengo aquí escrito te sirva de tanto como me sirvió a mí.

Me gustaría que al acabar este libro sintieras que has vuelto a nacer [conmigo], y te veas el patito más bello de esta jodida charca. Como lo que eres.

Introducción:
Este libro tenía ganas de leerlo porque era el primero que iba a leer sobre poesía, un estilo completamente distinto a lo que suelo leer. Además, después de leer la novela de Celopan, me entraron ganas de este y los dibujos que contenía en su interior... Bueno, ya os podréis imaginar.

Trama:
Esta reseña va a ser algo más inusual a lo habitual. Al no ser una novela, no puedo comentarla al igual que al resto. Por eso voy a destacar aspectos.

En primer lugar, me ha gustado mucho la edición. Está muy trabajada y cuidada, con muchos detalls y toques que hacen completamente distinta la historia. Sobre todo, como ya he dicho, me han gustado las ilustraciones (por lo que he podido observar, son de Cristina Reina).

"Y eso es amor,
querer y dejarte querer,
errar y perdonar,
renunciar y apoyar".
(Celopan, 110)

En segundo lugar, me gustaría destacar todos y cada uno de los escritos. Son completamente distintos y se pueden leer por separado pero en conjunto hace que sientas algo. Que se despierte algo dentro de ti. Te transmite, has de ser consciente de ello y no puedes esquivarlo.

"Uno debe ser fiel a sus principios, no debe derramar lágrimas
 por alguien que no las va a apreciar, y, por mucho que lo intente, 
nunca podrá ser feliz si sigo perdónadome a mí mismo"
(Celopan, 152)

Finalmente, me gustaría recalcar que tiene un ritmo de lectura muy ágil. Puedes cogerlo en una tarde y acabarlo, pero te aseguro que vayas poco a poco, que te lo repartas en días, y así podrás disfrutarlo mucho mejor. Has de ser paciente, porque así la felicidad que te produce, incluso la tristeza la puedes disfrutar mucho más tiempo (no se si me explico).

Opinión personal:
Me parece que no me queda nada más por decir. Bueno sí, repetir las palabras de David: "Puede que no sea el mejor libro que hayas leído nunca [...] pero espero que, de alguna manera, sientas que tú también eres yo".

Es una frase de la contraportada y ya te hace reflexionar. Así que no podéis imaginar todo lo que contiene.

Valoración:
"¿Quiénes son ellos para ver en mí tales defectos?A mí, perdóname que te diga,
algunos de mis mayores defectos también me parecen mis mayores virtudes".
(Celopan, 77)

Comentarios

  1. Hola!!
    No suelo ser de leer poesía, gracias por la reseña.
    Un saludo :)

    ResponderEliminar
  2. ¡Hola!
    Me alegro mucho de que te haya gustado tanto, yo no soy mucho de leer poesía pero si tengo la oportunidad de leerlo lo haré :)
    ¡Besos!

    ResponderEliminar
  3. Hola! Yo tampoco soy de leer demasiada poesía pero éste pinta muy bien! Ya tienes nueva seguidora! Besos!

    ResponderEliminar
  4. Holaaa
    Este libro me le recomendó una amiga y la verdad es que aun no he podido leerlo pero espero hacerlo en el futuro, además con tu reseña se nota que te ha gustado mucho y ha merecido la pena la lectura
    un abrazo grande y gracias por tu opinión ^^

    ResponderEliminar
  5. ¡Hola!

    La verdad es que la portada es bonita y parece una edición muy mimada. Los de poemas suelen serlo y es algo que siempre me ha gustado.
    Como tú, tampoco es que haya catado tanto los libros de poesía, aunque sí es cierto que desde hace tiempo quiero volver a leer más asiduamente.
    ¿Quién sabe si empezaré por éste?
    Creo que lo único que te ha faltado comentar es decir la idea general de todo el libro, lo que te hace sentir en conjunto, no sólo decir que te hace sentir y ya ^^

    ¡Un abrazo!

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

Reseña: "Les cendres del cavaller"

Título: Les cendres del cavaller Autor: Silvestre Vilaplana Editorial: Bromera Género: Histórico Año de publicación: 2005 Nº de páginas: 246 Formato: Tapa blanda ISBN: 978-84-766-0078-8 Sinopsis: Joanot Martorell és vell i sap que la mort l'assetja. Ho ha perdut tot: diners, amics, prestigi... La seua situació miserable l'obliga a empenyorar el Tirant lo Blanc i a escriure una llarga carta a Martí Joan de Galba, en la qual li prega que es preserve la seua joia més valuosa, conscient que el món dels cavallers està condemnat a la desaparició. Les cendres del cavaller, XV Premi de Novel·la Ciutat d'Alzira, narra en primera personal la vida, tan intensa i apassionant com dissortada, de Joanot Martorrel: la lluita per conquerir Nàpols al costat d'Alfons el Magnànim, les intrigues viscudes com a conseller del príncep de Viana o les relacions amb el seu cunyat, Ausiàs March. La primera biogradia novel·lada de Joanot Martorell descobreix al gran públ

Reseña: "Los ojos del lobo"

Título: Los ojos del lobo Autor: Care Santos Editorial: SM (Premio Gran Angular 2004) Género: Realista/Policíaca Año de publicación: 2004 Nº de páginas: 224 Formato: Tapa blanda ISBN: 978-84-675-0168-1 Sinopsis: Vuelves de una fiesta. Es de noche. Sientes un coche que circula despacio detrás de ti. Tus vecinos, tus amigos y tu familia inician una búsqueda desesperada y angustiosa que pondrá a cada uno en contacto con sus propios miedos, esperanzas y contradicciones. Introducción: Esta novela no la había visto en mi vida. Ni tampoco había leído reseñas u opiniones acerca del libro. Sin embargo, un día, cuando pasé por la biblioteca, lo vi y me llamó la atención la sinopsis. Entonces, no dudé en leerlo. Además, tenía muchas ganas de volver a leer a la autora, puesto que desde hace muchos años (concretamente desde que acabé de leer la saga "Arcanus") no caía en mis manos uno de sus libros. Trama:  En este libro he encontrado una historia central en la

Reseña: "La Guillotina" (Simone van der Vlugt)

¡Hola rastreadores! Hoy les traigo mi primera reseña. Título: La Guillotina Autor: Simone van der Vlugt Editorial: SM (Gran Angula) Género: Histórica Año de publicación: 2001 (Esta edición: 2014) Nº de páginas:   205 Formato: Tapa blanda ISBN: 978-84-348-7766-5 Sinopsis: París, 1789. A Sandrine De Billancourt no le falta de nada.. Es de familia noble, y Julie, su doncella, la viste y la acompaña todos los días al colegio en carroza.  Hasta que un día el carruaje queda atrapado en una revuelta popular. La Revolución Francesa ha comenzado y la vida de Sandrine cambia radicalmente: ahora, escapar de la guillotina es su mayor preocupación. Introducción:  Esta novela de Simone van der Vlugt no es que me llamara la atención, sino más bien lo contrario. Cuando la compré porque era una lectura obligada de este curso, no tenía ganas de leerlo. No me apetecía y es que, después de la mala experiencia con un libro del año pasado, tenía las expecta